ಕಾಡುತಿವೆ ಆ ದಿನಗಳು

ಯಾಕೋ ಮತ್ತೆ ಕಲರವ ಸದ್ದು (ಬರೆಯಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ)ಮಾಡಬೇಕೆನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ

ಕಾಣತಾವ ನೆನಪು

ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲಿ ವಿಠಲ: ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅವರದೇಯಾದ ನೆನಪುಗಳು ಕಾಡ್ತಾ ಇರ್ತವೆ. ಹಾಗೇ ನನ್ನಲೂ ಅಂತ ಕೆಲ ನೆನಪುಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳೊಮ್ಮೆ ಮನದಲಲ್ಲಿ ಬಂದ್ರೆ ಸಾಕು, ಅಷ್ಟು ಬೇಗನೇ ನನಿಂದ ಮಾಸುವಂತವಲ್ಲ. ಬೇಂಬಿಡದೇ ಕಾಡ್ತವೆ. ಆಗ ನಾ ತೊಡಗಿರುವ ಕೆಲಸದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಸರಿದು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಕೂತು ಬಿಡ್ತೆನೆ, ಅವುಗಳು ನನ್ನ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದು ಬಿಡ್ತವೆ. ಹಾಗೇ ಮೊನ್ನೆ ನನಗೆ ಕಾಡಿದ ನೆನಪು ಅಂದ್ರೆ ವಿಠಲ್

ಇದು ನಾನು ಕನರ್ಾಟಕ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಂಎ ಓದುತ್ತಾಗಿದ್ದಾಗಿನ ನೆನಪು, ನಾನು ಓದುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಹೀಗಾಗಿ ಆಗ ನನಗೆ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಬರೆಯುವ ಹುಚ್ಚು. ಅದೊಂದು ದಿನ ಶ್ರೀನಗರದಿಂದ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೊಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಆಗ ದಾರಿ ಮಧ್ಯ ಬೇಟಿ ಯಾಗಿದ್ದು ವಿಠಲ. ಅದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನಾ ಅವನನ್ನ ಕಂಡದ್ದು. ಹಾಗೇ ಅವನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಲೇ ನಿಂತೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಅವನೊಬ್ಬ ಅಂದ ಯುವಕ, ಆದ್ರೂ ಯಾರ ಸಹಾಯವಿಲ್ಲದೆ ನಿಭರ್ೀಡೆಯಿಂದ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಲೇ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ. ಕುತೂಹಲ ತಾಳಲಾದರೆ ಕೇಳಿದೆ. ಅದಕ್ಕವನಂದ ತುಂಬಾ ಸಿಂಪಲ್. ಪ್ರತಿ ದಿನ ನಾ ಇದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತೇನಲ್ಲ, ಹೀಗಾಗಿ ನನಗೆ ಈ ರಸ್ತೆ ತುಂಬಾ ಪರಿಚಯವಾಗಿದೆ ಅಂದ. ಸರಿ ಇವತ್ತು ನಾ ನಿನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಡ್ಲಾ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ ನಾ ಒಬ್ಬನೇ ಹೋಗ್ತೆನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯಬೇಡಿ, 'ಇವತ್ತು ನೀವಿದಿರಾ ನಾಳೆ ಯ್ಯಾರಿರ್ತಾರೆ ನನಗೆ' ಹೀಗಾಗಿ ನಾನೇ ಹೋಗ್ತೆನೆ ಅಂದ. ಸರೀ ಅಂತ ನಾ ಮುಂದೇನೂ ನಡೆದೆ ಆದ್ರೆ ಅವನ ಆ ಮಾತು ಮಾತ್ರ ಮರೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ನೋಡಿ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದೇ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅವಿಲ್ಲದೇ ಕತ್ತಲ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ದೂಡತ್ತಿರುವ ಆ ವಿಠಲ ಯ್ಯಾರೋಬ್ಬರ ಸಹಾಯ ಬಯಸದೇ ಜೀವನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸುಮ್ಮನಿದ ನಾನು ಮರುದಿನ ಅವನ ಪರಿಚಯ ಮಾಡ್ಕೊಂಡೆ, ವಿಠಲ ಇತಿಹಾಸ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿ ಎಂಎ ಒದ್ತಾ ಇದ್ದ. ಧಾರವಾದಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾದ ಸವದತ್ತಿ ಅವನ ಊರಾಗಿತ್ತು. ಅಪ್ಪ ಇಲ್ಲ ಅಮ್ಮ ಇದಾಳೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಡತನ, ಇವನು ಮುಂದೆ ಐಎಎಸ್ ಮಾಡುವ ಕನಸ್ಸನ್ನೂ ಬೇರೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆದ್ರೆ ಆ ಕನಸ್ಸನ್ನ ನನಸು ಮಾಡುವ ಶಕ್ತಿ ಇವನ ತಾಯಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇದಿಷ್ಟು ಇವನ ಜೀವನದ ವ್ಯಥೆ, ಆದ್ರೂ ಅವನ ಆಸೆ ಮಾತ್ರ ಕುಗ್ಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದ್ದ ಬಡತನವನ್ನೇ ಮೆಟ್ಟಿ ನಿಲ್ಲುವ ದೃಢ ಮನಸ್ಸು ಅವನದಾಗಿತ್ತು. ಅವನ ಆ ಜೀವನ ಕಥೆ, ಅವನ ಆಸೆಗಳನ್ನೇಲ್ಲ ಕೇಳಿದ ನಾನು ಅದನ್ನ ಅಕ್ಷರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತಂದು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಗೆ ಲೇಖನವಾಗಿ ಕಳುಹಿಸಿದೆ. ಒಂದು ವಾರದಲ್ಲಿ ಆ ಲೇಖನನೂ ಪ್ರಕಟವಾಯ್ತು. ಅದರಿಂದ ನನಗೆ ಖುಷಿಯಾಯ್ತು ಆದ್ರೆ ಆ ಖುಷಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೊಣವೆಂದರೆ ಆ ವಿಠಲ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಕ್ಲಾಸಿಗೂ ಬಂದಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ನನ್ನ ಅವನ ಬೇಟಿಯಾಗಿದ್ದು ಬರೋಬ್ಬರಿ 15 ದಿನದ ನಂತದ. ಅದೇ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ. ಅವನನ್ನ ಕಂಡು ನಾನು. ಖುಷಿಯಿಂದ ವಿಠಲ್ ನಿನ್ನ ಲೇಖನ ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿದ ವಿಠಲ ತುಂಬಾ ಭಾವುಕನಾದ, ಅವನು ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ಕೃತಜ್ಞತೆ ಕಂಡು ನನ್ನ ಕಣ್ಣು ಒದ್ದೇಯಾಗಿದ್ದವು. ಸರ್ ನನಗೆ ನನ್ನ ಸಹಪಾಟಿಯೊಬ್ಬ ಓದಿ ಹೇಳಿದ, ಅದು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಮರು ದಿನವೇ ನಮ್ಮ ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ನಿವೃತ್ತ ಅಧೀಕಾರಿ ನನ್ನನ್ನ ಹುಡಿಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದರಂತೆ, ನನಗೆ ಹುಶಾರಿಲ್ಲದ ಕಾರಣ ನಾನು ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಅವರು ನನ್ನ ಸಹಪಾಟಿಯೊಬ್ಬನೊಂದಿಗೆ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ನಿವೃತ್ತ ಸಕರ್ಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿ, 'ಸರ್ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ರು' ನಿನ್ನ ಲೇಖನ ಓದಿದೆ. ನೀನು ಎಷ್ಟು ಬೇಕಾದ್ರು ಓದು, ಖಚರ್ಿನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಬೇಡ ಬರುವ ಖರ್ಚನ್ನು ನಾ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೆನೆ ಅಂತ, ಸಾರ್ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಆವಾಗಾವಾಗ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೆನೆ ಅಂದ್ರು ಸಾರ್, ಸಾರ್, ನಿಮ್ಮಿಂದ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಉಪಕಾರವಾಯ್ತು ನಿಮಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದ ಆ ವಿಠಲ. ಈ ಘಟನೆ ಜರುಗೀ ಎರಡು ವರ್ಷವಾಗುತ್ತ ಬಂತು. ನಾನೀಗ್ ಇರುವುದು ರಾಜಧಾನಿ ಬೆಂಗಳೂರಿನಬಲ್ಲಿ. ಕೆಲಸ ಸಮಯ ಸುದ್ದಿ ವಾಹಿನಿಯಲ್ಲಿ. ಆ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ ನನಗೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡ್ತಾನೆ ಇರುತ್ತೆ. ಈಗ ಆ ವಿಠಲ ಎಲಿದ್ದಾನೆ ಹೇಗಿದ್ದಾನೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. . . . ವಿಠಲ ನೀ ಏಲ್ಲೇ ಇರು ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಚನ್ನಾಗಿರು. ಇದು ಈಗಿನ ನೆನಪು ಇನ್ನೂಂದು ಕಾಣುವ ನೆನಪಿನೊಂದಿಗಿ ಮತ್ತೆ ಬರ್ತೆನೆ. ನಮಸ್ಕಾರ.

ನಾನೂ ಕೂಡಾ ಸೇಮ್ ಟು ಯು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ

ನನ್ನ ಕಲರವ ಓದುಗರಿಗೆ ಮತ್ತೊಂಮ್ಮೆ ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ವಾಗತ, ಇಂದಿಗೆ ಅಂದರೆ 2 ಏಪ್ರೀಲ್ 2010ಕ್ಕೆ ಈ ಕಲರವ ನಾದ ಒಂದು ವರ್ಷವನ್ನು ಪೂರೈಸಿ ಏಳು ಬೀಳುಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಎರಡನೇ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟಿದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಲರವ ನಾದವನ್ನು ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಓದಿದವರಿಗೆ, ಪುಟ ತೆರೆದು ಓದುವ ಮನಸ್ಸಿಲ್ಲ/ಸಮಯವಿಲ್ಲ, ಹಾಗೂ ಓದುವ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಕಲರವವನ್ನು ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ತೆರೆದು ಅದನ್ನು ಮತ್ತೇ ಎರಡು ಭಾರಿ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಲು ತಿಳಿಯದೇ ಓದುವ ಆಸೆ ನಿರಾಸೆಗೊಂಡವರಿಗೆ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನನ್ನ ಕಲರವ ಪರವಾಗಿ ಏಪ್ರೀಲ್ ಪೂಲ್ ಹೀ ಹೀ ಹೀ. . . . . ! ಇಂದಿನಿಂದ ಕಲರವದ ಪುಟ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ಬದಲಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅಂದರೆ ಮೊದಲಿನಂತೆ ಕಲರವ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ನೀಟಾಗಿ ಪುಟವಿನ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ ಹಾಕುವದಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ಹೀಗೆ ಹಾಕುವದರಿಂದ ಕೇಲವು ಓದುಗರಿಗೆ ತುಂಬಾ ತೊಂದರೆಯಾಗುತ್ತದೆ ಅಂಥೆ ಆ ಪುಟವನ್ನು ತೆರೆಯಲು ಬರುವದಿಲ್ಲವಂತೆ ಹಾಗಾಗಿ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಪುಟವಿನ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದೆ. ನನ್ನ ಕಲರವ ನಾದವನ್ನು ಸರಳವಾಗಿ ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತೇನೆ. ಇಂದು ನನ್ನ ಜನ್ಮದಿನ, ಹೀಗಾಗಿ ಈ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಇದೇ ದಿನದಂದು ನಡೆದ ಒಂದು ಸತ್ಯ ಹಾಸ್ಯವನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ. ತಾವು ತಪ್ಪದೇ ಇದನ್ನು ಓದಿ. . . . . ನಿಮ್ಮ ಮರು ಅನಿಸಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ನಿಮ್ಮಯ ಚೀದು. ನಾನೂ ಕೂಡಾ ಸೇಮ್ ಟು ಯು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದೆ ನನಗೆ ಬೇಜಾರಾದಾಗೊಮ್ಮೆ ರಾತ್ರಿ ವಸತಿಗೆಂದು ಆತ್ಮೀಯ ಸ್ನೇಹಿತ ಕಿರಣ ರೂಮಿಗೆ ಹೊಗುವದು ನನ್ನ ವಾಡಿಕೆ. ಅಂದರೆ ವಾರದಲ್ಲಿ 1-2 ದಿನ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅಣ್ಣನಿಗೆ ನೋಟ್ಸ್ಟ ನೆಪ ಹೇಳಿ, ಓದಲು ಎಂದು ಬುರುಡೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊಗುತ್ತಿದ್ದೆ, ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯಲು ಹೋಗುತ್ತೇನೆಂಬುದು ಅವನಿಗು ತಿಳಿದ ವಿಚಾರವೇಯಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನ ಮತ್ತು ಕಿರಣನದು ವಿಚಿತ್ರ ಸ್ವಭಾವದ ಬುದ್ದಿ, ನಮಗೆ ಬೇಜಾರು ಕಳೆಯುವದೇಂದರೆ, ನೋಡಿದ ಸಿನಿಮಾವನ್ನೇ ಮತ್ತೇ ಮತ್ತೇ ನೋಡುವದು. ಅದು ಹೇಗಿರಬೇಕೆಂದರೆ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರೇಮಕಥೆಯಾದಾರಿತ ಚಿತ್ರವಾಗಿರಬೇಕು. ಉದಾ: ಹಿಂದಿಯ ಹಮ್ ದಿಲ್ ದೇ ಚುಕೆ ಸನಂ, ತೆಲುಗಿನ ಘರ್ಷಣಂ, ಕನ್ನಡದ ನಿನಗಾಗಿ. ಇಂತಹ ವಿಚಿತ್ರ ಚಿತ್ರಗಳು. ಇವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಮತ್ತೇ ಇಂತಾ ಅಭಿರುಚಿ ಚಿತ್ರಗಳ ಹುಡುಕಾಟಕ್ಕೆ ನಿಂತರೆ, ಒಂದು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಸಿನಿಮಾ ನೋಡಿ ಮುಗಿಸುವದು ಇಷ್ಟ್ಟವಾದರೆ ಅವುಗಳು ನಮ್ಮ ಗಣಕಯಂತ್ರದಲ್ಲಿ ನಕಲು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದು ಬೇಜಾರಾಗುವವರೆಗು ಯಾವ ಸಿನಿಮಾ ಸುದ್ದಿಗೂ ಹೊಗುತಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನೇ ನೋಡುವುದು. ಹಿಗೇ, ಒಂದು ದಿನ ಬೇಜಾರಾಯಿತೇಂದು ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೇ ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಅದೇ ಹಳಸು ನೇಪ ಹೇಳಿ ಹೊರಟು ನಿಂತೆ, ಆದರೆ ಅಂದು ಮಾತ್ರ ಸ್ನೇಹಿತ ಕಿರಣ ಭಿನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಹೊಂದಿದ್ದ. ನಾನು ಕಾಗೆ ಕಪ್ಪಗಿರುತ್ತೆ ಎಂದರೆ, ಇಲ್ಲಾ ಬೆಳ್ಳಗಿರುತ್ತೆ, ನೀ ಬರೀ ಕಪ್ಪು ಕಾಗೆ ಮತ್ರಾ ನೋಡಿದ್ದಿಯಾ, ಅದಕ್ಕೆ ನೀ ಹಿಂದಿರುವುದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದನಲ್ಲದೇ ನಾ ಸರಿ ಅಂತ ಹೇಳುವವರೆಗೆ ಬಿಡುತ್ತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಇದರರ್ಥ ಯಾವುದೇ ವಿಷಯಕ್ಕೂ ನಂದೇ ಸರಿಯಂದು ವಾದಿಸುವ ಗುಣ ಅವನದಾಗಿತ್ತು. ನಾ ತಪ್ಪೆಂದು ಹೇಳಿದರೆ ವಾದಕ್ಕೆ ನಿಲುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಅಂದು ಮಾತ್ರ ಯಾವ ವಾದವನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಾ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಹೌದೆಂದು ಹೇಳಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿದ್ದ. ನನಗಾಶ್ಚರ್ಯ ಇಂದು ಇವನ್ಯಾಕೇ ಹೀಗಿದಾನೇ, ಏನಾಗಿದೇ ಇವನಿಗೆ ಸಂಶಯದಿಂದ ಕೇಳಿದೆ, 'ಯಾಕೋ ತಮ್ಮಾ ಇವತ್ತೇನಾಗೇತಿ ನಿನಗೆ, ನಾ ಏನ್ ಹೇಳಿದ್ರು ಸುಮ್ಕ ಅದಿಯಾ' ಅಂದೆ ಅದಕ್ಕವನು ನಾ ಯಾಕೇ ನುಮ್ಕಿದೇನಿ ಅಂತ ಇನ್ನೂ 2 ತಾಸು ಬಿಟ್ಟು ಹೇಳುತ್ತೇನೆಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ವಾಚ್ ನೋಡಿ ಹೇಳಿ ಮತ್ತೆ ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾದ. ಅಂದಿನ ಅವನ ವಿಚಿತ್ರ ನಡುವಳಿಕೆ ಅರ್ಥವಾಗದ ನಾನು ಸರಿ ನಾ ಮಲಗುತ್ತೇನೆಂದು ಹೇಳಿದಾಗ ಸಮಯ ಸರಿಯಾಗಿ 11:15 ಆಗಿತ್ತು. ಬೇಡಾ ಮಲಗುವಂತೆ ಇನ್ನು 45 ನಿಮಿಷ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಡು ಎಂದ. ಅದೇಲ್ಲ ಸಾದ್ಯಯವಾಗದ ಮಾತು ಎಂದು ಮಲಗುತ್ತೇನೆಂದರೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ 12 ಗಂಟೆಯಾದಾಗ ನನ್ನೆದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಂತ ಅವನು ಹೇ ಚಿದು ವಿಶ್ ಯು ಹ್ಯಾಪಿ ಬತರ್್ ಡೇ ಅಂದ. ಆಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಏನು ಅರಿಯದಾದ ನಾನು ಸಂತೋಷ ಉಕ್ಕಿಹರಿದು 'ಸೇಮ್ ಟು ಯು ಅಂದೆ' ಅವನು ಏ ಹುಚ್ಚಾ ಇವತ್ತು ಜನ್ಮದಿನ ನಿನ್ನದು ಮಾತ್ರ ನನ್ನದಲ್ಲ ಎಂದ ಹೋ ಸ್ವಾರಿ ಕಣೋ ಆವೇಶದಿಂದ ಹಾಗೇ ಹೇಳಿದೆ ಎಂದೆ. ನಿವೇ ಹೇಳಿ ನಾ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದ್ದು ತಪ್ಪಾ.